Jesteśmy społecznością, która kocha książki

#współpracabarterowa

Wyobraźcie sobie świat, w którym nagle 99% ludzi traci wzrok. Brzmi przerażająco, prawda?😱

Bill Mason uważa się za pechowego człowieka, gdy omija go spektakularny pokaz świetlny przedziwnych meteorów, a wszystko to przez operację oczu. Jeszcze nie wie, że tak naprawdę jest w gronie szczęśliwców. Zaniepokojony przedłużającą się nieobecnością personelu i specyficznym brakiem zgiełku ulicznego dochodzącego zza okna, sam zdejmuje bandaże... i odkrywa, że jest jednym z garstki, którzy nie oślepli.
😱

To naprawdę straszna książka! Rozwój sytuacji śledzimy z perspektywy Billa. Szok i poczucie osamotnienia. W dosyć szybkim czasie doszło do totalnego chaosu! Oślepieni ludzie błądzący po omacku ulicami w poszukiwaniu pożywienia. Nie wszyscy sobie z tą nagłą ślepotą radzą, popełniają samobójstwa lub zapijają się. Hordy niewidomych robiące z widzących niewolników...

To przerażające jak krucha jest cywilizacja. Z jaką łatwością pierwotne instynkty przejmują przewagę nad zdrowym rozsądkiem. Jak szybko stajemy się sobie wrogami mając odpowiednie po temu warunki.

Po globalnej ślepocie powstają różne typy społeczności, które radzą sobie inaczej. I są zmuszeni walczyć nie tylko z innymi grupkami dążącymi do władzy, ale także z enigmatycznym, nieznanym wrogiem...

Ludzie muszą się nauczyć żyć na nowo. Na widzących spada wielka odpowiedzialność, ich moralność jest kwestionowana. Czy pozostawić niewidomych samych sobie? Codzienna walka o przetrwanie, i czy da się w takich okolicznościach zachować ludzkie odruchy? Nowa rzeczywistość jest przygnębiająca i mroczna.

Przyroda szybko obejmuje wielkie miasta w swe władanie, zielsko się pleni... Rozpadające się budowle w pył, ulice zawalone autami, gnijące trupy... Opuszczone miejsca mają niepokojący klimat!

Skłania do refleksji, jak sami byśmy się w takiej sytuacji zachowali? Czy jest nadzieja dla ludzkości? I czym są tytułowe tajemnicze tryfidy? Przekonajcie się sami! Ta książka jest nieodkładalna! Jedna z lepszych postapo jakie czytałam! Zostaje w głowie na dłużej. Po prostu uwielbiam ją!🖤

#współpracabarterowa

Wyobraźcie sobie świat, w którym nagle 99% ludzi traci wzrok. Brzmi przerażająco, prawda?😱

Bill Mason uważa się za pechowego człowieka, gdy omija go spektakularny pokaz świetlny przedziwnych meteorów, a wszystko to przez operację oczu. Jeszcze nie wie, że tak naprawd...

Rozwiń

Zwiń

Macie ochotę na klasyczne opowieści o duchach?👻

Uwielbiam gotyckie historyjki, które zapewne były snute wieczorami przy migoczącym blasku świecy czy kominka.

Straszne opowieści, w których czuć klimat dawnych czasów, wywołujące dreszczyk grozy. W tym zbiorze znajdziemy sześć opowieści, które powstały na przełomie lat 1874-1908.

Nastrojowe scenerie, stare domostwa, zakurzone zakamarki pełne pajęczyn, mroczne rodzinne sekrety i... tajemnicze widma. W historiach jakie snuł Henry, to nie tajemnicze duchy grają pierwsze skrzypce, ale psychologia postaci, ich reakcja na zjawiska nadprzyrodzone. Udręczeni bohaterowie, którym przyszło zmierzyć się z dziwnymi sytuacjami, ich umysł jest pełen rozterek. Czy naprawdę coś widzą, coś nadnaturalnego a może to projekcje bujnej wyobraźni lub chorego umysłu? Przewijają się tu też motywy lęków skrywanych głęboko w zakamarkach duszy, dojmujący żal, czy też zemsta zza grobu za doznane krzywdy

W tym zbiorze wybija się tytułowy "Nacisk śruby", czyli niepokojąca opowieść o guwernantce, która ma opiekować się dwójką dzieci. Z czasem dziwne sytuacje sprawiają, że zaczyna się zastanawiać, czy traci zmysły, czy to, co widzi jest prawdziwe? Czy dzieci mogą być przeklęte? Co ciekawe, to właśnie na podstawie tego opowiadania powstał serial "Nawiedzony dwór w Bly", który mam ochotę sobie po tym odświeżyć. Oprócz tego, do moich faworytów należą opowieści "Upiorny czynsz" i "Sir Edmund Orme".

Twórczość Jamesa wyróżnia się tym, że nie wszystko jest podane na tacy, niedopowiedzenia, niejednoznaczne zakończenia skłaniające do pobudzenia wyobraźni i własnej interpretacji.
Uwielbiam taką subtelną grozę!🖤

Macie ochotę na klasyczne opowieści o duchach?👻

Uwielbiam gotyckie historyjki, które zapewne były snute wieczorami przy migoczącym blasku świecy czy kominka.

Straszne opowieści, w których czuć klimat dawnych czasów, wywołujące dreszczyk grozy. W tym zbiorze znajdziemy sześć opowieści, k...

Rozwiń

Zwiń

#współpracabarterowa

Noc. Pewna kobieta jedzie autem z dwójką małych dzieci. Przepełnia ją strach, dojmujący żal i niepokój, co do przyszłości. Ze względu na dzieci musi być silna... Jakie parszywe okoliczności wygnały ją z domu?

Już na samym wstępie przepadłam! Ta aura niepokoju, tajemnica wisząca w powietrzu. I to towarzyszące uczucie, że coś jest mocno nie tak, sprawia że tej książki nie da się odłożyć. Klaudia gra na naszych uczuciach, poruszając struny wrażliwości, trzymając w napięciu do samego końca.

Co zrobić, gdy w idealnej rodzinie niczym w szklanej bańce powstają pęknięcia? Jak się zachować, gdy najbliżsi mają swoje tajemnice? Ponura prawda rozbija fasadę silnych, pozornie nierozerwalnych więzi rodzinnych, ukazując ich drugie przerażające oblicze. Zło zagrażające rodzinie staje się namacalne. Zjawiska nadnaturalne, tajemnicze cienie zasnuwające rzeczywisty świat mrokiem. Trwa walka o przetrwanie. Czy to obłęd? Klątwa?

Tutaj groza jest namacalna. Taka groza, która sprawia, że najdrobniejszy szmer, każde mignięcie czegoś w kąciku oka ma inny, nadnaturalny wymiar. Budzi strach, ale taki głęboki trafiający w same trzewia.

Siłą tej powieści są bohaterowie, rozdarci wewnętrznie, tacy prawdziwi. To nie są papierowe wydmuszki, ale postaci z krwi i kości, czujemy ich bezbrzeżny smutek, gorycz i ból rozrywający duszę. Klaudia jak mało kto, potrafi zadbać o odpowiednie tło obyczajowe, po mistrzowsku kreuje pogmatwane meandry relacji rodzinnych. Jak bardzo kruche potrafią być więzi bohaterów, zwłaszcza gdy dotykają ich druzgocące tragedie. Co jest w stanie zrobić człowiek, aby uchronić swoich bliskich przed złem?

Uwielbiam, gdy w książkach są klisze przenoszące nas do przeszłości. Echa przeszłych zdarzeń mających wpływ na bohaterów, sprawiający że cień dawno podjętych decyzji snuje się za ich plecami.

Stopniowo wychodzą na jaw mroczne sekrety z przeszłości osnute atmosferą strachu i głęboko skrywane lęki. Tym, co tę książkę wyróżnia to niesamowity klimat! Klimat! I jeszcze raz klimat! Mroczny, gęsty i duszny. I ogrom emocji, które przygniatają czytelnika.

Moje serducho skradła poruszona tematyka funeralna, którą tak uwielbiam! Dlaczego tytułowe trumny zawsze są zamknięte? Musicie przekonać się sami!

To mieszanka mrocznej opowieści z thrillerem z wyśmienicie zarysowanym tłem obyczajowym, która sprawi, że poczujecie chłód strachu na karku.
Gorąco polecam!

Katooola patronuje tylko sztosom!💥

#współpracabarterowa

Noc. Pewna kobieta jedzie autem z dwójką małych dzieci. Przepełnia ją strach, dojmujący żal i niepokój, co do przyszłości. Ze względu na dzieci musi być silna... Jakie parszywe okoliczności wygnały ją z domu?

Już na samym wstępie przepadłam! Ta aura niepokoju, tajemn...

Rozwiń

Zwiń

Dzięki wznowieniu przez krakowską IX-tkę i opracowaniu przez Wojciecha Kowalewskiego możemy się delektować tym dziełem. Okładka oraz dodające klimatu ilustracje są autorstwa Gustava Doré'a.

"Niedokonany. Kuszenie Chrystusa Pana na pustyni" zostało wydane trzynaście lat po śmierci Micińskiego. Było określane mianem "szatańskiej ewangelii".

"Dlaczego upadłeś z nieba, Lucyferze?" - takim właśnie pytaniem rozpoczyna się monolog. Brzmi intrygująco, prawda?😈

To niezwykle dzieło otula czytelników melancholią niczym mgła, a do tego jest pięknie napisane! Nie jestem w stanie oddać wszystkich moich wrażeń. Tutaj krótkie zdania długo rezonują w głowie, a mrok ściska trzewia. "Niedokonany" to poemat, który pragnie czytać się niespiesznie, pozwalając by delektować się przepięknymi metaforami, wprawiającymi w zadumę. Czytając dość bujne i poetyckie opisy po raz kolejny przytłoczyła mnie świadomość jak bardzo nasz język zubożał.

"Gwoździe nóg zdradziły mnie wśród milczeń bezbrzeżnej pustyni; kamienne ręce strachu przygniotły ramiona moje — krzykiem nie należy zatrważać tych miejsc!"

Jest przerażająco i mistycznie, momentami niczym ulatujący sen. Mrok i piękno tańczą ze sobą. Niezwykle klimatyczne opisy krajobrazów, widmowe, opustoszałe, ponure, toczy je zgnilizna, a zewsząd rozlegają się szepty i potępieńcze jęki mrożące krew w żyłach. Spowite cieniem katedry, bezkresne pustynie, gwiaździste niebo. Utkwione w bezczasie.

"W katedrze Boga umarłego wre walka widm: cisną się w mroku i tratują, chcąc dotknąć zza krat moich skrzydeł."

Niesamowicie klimatyczna proza chwytająca za serducho, i sprawiająca, że można poczuć podmuch ognia piekielnego na karku. Aura tajemnicy jest tu namacalna i nie brakuje ukrytej symboliki

"Wnętrzności przepalone ogniem potępienia, którego nie ugaszą wody świata."

Prawdziwa uczta dla duszy. Gorąco polecam!🖤

Dzięki wznowieniu przez krakowską IX-tkę i opracowaniu przez Wojciecha Kowalewskiego możemy się delektować tym dziełem. Okładka oraz dodające klimatu ilustracje są autorstwa Gustava Doré'a.

"Niedokonany. Kuszenie Chrystusa Pana na pustyni" zostało wydane trzynaście lat po śmierc...

Rozwiń

Zwiń

#współpracareklamowa
Zwyczajny dzień w szkole zamienia się w prawdziwy koszmar. Chłopak w białej szacie strzela do przypadkowych uczniów, na koniec celuje sobie w głowę. Krew się leje gęsto. Masakra. Totalny chaos. Czujecie już te emocje, gęstą atmosferę i mrok ściskający trzewia?

Marcin Rau i Julia Marzewska próbują rozwikłać sprawę. Nie wiedzą jeszcze w jak wielkie bagno się pakują. Enigmatyczny sprawca okazuje się być zaginionym dzieckiem sprzed lat! Jakby tego było mało, nagle pojawiają się także dwie dziewczynki, zaginione wiele lat temu, i one też są ubrane w białe szaty... Kto stoi za zaginięciem tych dzieci? Kim jest tytułowy "Zbawca"?

Pytań przybywa, czas ucieka... a
"Zbawca pragnie sprawiedliwości".

To mocna i wstrząsająca książka. Pełno tu przemocy szarpiącej głęboko struny wrażliwości i ściskającej serce. Koszmar jaki musiały przeżyć niewinne dzieci, niewyobrażalny ból i cierpienie, okrucieństwo, które miażdży. Bolesna i przerażająca, otwierająca oczy, że są na tym świecie potwory, które potrafią stworzyć dzieciom piekło na ziemi. Zło ma ludzkie oblicze.

Bohaterowie są wykreowani po mistrzowsku, wzbudzają ogrom emocji, wyraziści, z krwi i kości. Julia i Marcin to niejednoznaczni bohaterowie, potrzaskani wewnętrznie. Ich relacje są pogmatwane i pełne wzajemnych animozji. Bywali momentami irytujący, ale gdy sytuacja tego wymagała, byli w stanie odegnać dręczące ich słabości i stawić czoła w sytuacji kryzysowej.

Autor jest policjantem wydziału kryminalnego i to jest w tej książce odczuwalne, nadaje jej autentyczności. Idealnie odzwierciedlone realia pracy w policji od środka, także w szarych odcieniach pełnych goryczy, które bynajmniej nie są usłane różami, a więc nerwowa atmosfera, burzliwe narady, przesłuchania, nieprzespane godziny itp.

Ta książka trzyma w napięciu, wyzwala ogrom emocji, niepokoi, i to sprawia, że jest właściwie nieodkładalna. Zarwałam nockę, a to mi się naprawdę rzadko zdarza. Liczyłam na to, że wszystkie zagadki kryminalne zostaną rozwikłane, ale autor zaserwował taki nagły zwrot akcji... Oj! Tak się nie robi! Ja chcę już dalszy ciąg!

Już wiem, że muszę nadrobić wcześniejszą książkę od autora. Gorąco polecam, zwłaszcza fanom kryminałów.

P.S. część pieniędzy ze sprzedaży "Zbawcy" trafi do Domu Dziecka w Kożuchowie👌

#współpracareklamowa
Zwyczajny dzień w szkole zamienia się w prawdziwy koszmar. Chłopak w białej szacie strzela do przypadkowych uczniów, na koniec celuje sobie w głowę. Krew się leje gęsto. Masakra. Totalny chaos. Czujecie już te emocje, gęstą atmosferę i mrok ściskający trzewia?

Marcin...

Rozwiń

Zwiń

Roy Complain jest myśliwym żyjącym w prymitywnym plemieniu Greene'a. Mieszkają w kwaterach porośniętych wybujałą roślinnością, niczym w gęstej dżungli. Ich wrogami są inne plemiona, mityczni Giganci, a nawet straszliwi Obcy...

W wyniku splotu nieszczęśliwych wypadków Roy zaczyna poszukiwać sensu w swojej marnej egzystencji. Czuje napięcie wynikające z życia w ciasnej przestrzeni i ciągłej walki z rywalami. Pomimo słabego pojęcia o swoim otoczeniu, odrzuca uproszczoną wizję świata narzuconą przez plemię i razem z kapłanem Marapperem wyruszają w ekspedycję na zakazane tereny. I tak rozpoczyna się niebezpieczna podróż przez gnijące i zarośnięte korytarze... Jakie spotkają ich niebezpieczeństwa, i co odkryją u kresu podróży?😱

Jakie to było trzymające w napięciu! Z zapartym tchem śledziłam losy Complaina. Akcja rozwija się dynamicznie, stopniowo odkrywane szczegóły świata wykreowanego przez Aldissa niesamowicie pobudzają wyobraźnię. Okaże się w jak bardzo hermetycznym środowisku dotychczas żył Roy, w zaledwie mikroskopijnym skrawku świata.

Miałam wiele podejrzeń, co do zakończenia, ale nic mnie nie przygotowało na taką prawdę! Co za tajemnica! WOW! Istne szaleństwo! I jakie to jest wstrząsające! Gdy się uświadomi znaczenie tytułowego "non stop" ściska trzewia. Totalne zaskoczenie, prawda oszałamia. Poczułam się jakbym dostała obuchem w głowę 🤯

To fascynująca historia poruszająca kwestię etyki egzystencji i wolności człowieka, a także antropologii. Czasem warto zebrać w sobie odwagę, pobudzić dziecięcą ciekawość świata i wyruszyć w nieznane.

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych historii SF! Aż nie do wiary, że została napisana w 1958 roku. Każdy fan SF powinien przeczytać!

Roy Complain jest myśliwym żyjącym w prymitywnym plemieniu Greene'a. Mieszkają w kwaterach porośniętych wybujałą roślinnością, niczym w gęstej dżungli. Ich wrogami są inne plemiona, mityczni Giganci, a nawet straszliwi Obcy...

W wyniku splotu nieszczęśliwych wypadków Roy zaczyna poszukiwa...

Rozwiń

Zwiń

#współpracabarterowa

Zapraszam fanów zombiaków! Oto monumentalna i wręcz epicka księga, która Was zachwyci! "Żywe trupy" George'a A. Romero i Daniela Krausa.

Przyznam się, że z początku widok owej książki mnie przerażał, prawie 900 stron! I wiecie, co? Przepadłam na samym wstępie i ani się obejrzałam, był już koniec!😱 Ta publikacja udowadnia, że tematyka apokalipsy zombie wciąż może wywołać ciary i długofalowe dźwięki strzykania martwych kości.

"Żywe trupy" to projekt rozpoczęty przez Romero, a po jego śmierci kontynuowany przez Krausa. Obaj Panowie to autorzy, którzy przez lata dali się poznać poprzez szereg publikacji, więc myślę, że nie trzeba tu specjalnie przytaczać wszystkich ich dzieł.

Zastanawiacie się zapewne, czy różnice są odczuwalne? Narracja przechodzi tak gładko, że na dobrą sprawę, nie wiem, gdzie zakończył Romero, a gdzie rozpoczął Kraus. W moim odczuciu ta historia została poprowadzona płynnie.

Śledzimy rozwój epidemii zombie od pacjenta zero. Wszystko zaczęło się od trupa leżącego na stole sekcyjnym, który okazuje się być nie całkiem martwym...

Tym, co mnie w tej książce najbardziej urzekło, to możliwość śledzenia rozwoju rozprzestrzeniania się pandemii zombie z punktu widzenia różnych osób. Śledzimy losy zupełnie indywidualnych postaci, które na swój sposób radzą sobie z czymś nieznanym, wymykającym się z ram racjonalnego pojmowania świata.

Wbrew pozorom to książka nie tylko o zombie, ale także o ludziach. Czynnik ludzki wybrzmiewa na kartach "Żywych trupów". Za sprawą wprawnego pisarstwa obu Panów, barwni bohaterowie wręcz ożywają. Czułam jakby te postaci były prawdziwe i je znała. Ich miłości, pragnienia i zaprzepaszczone nadzieje. Nie brakuje tu wplecionych niuansów politycznych, społecznych, czy rasowych. Każdy tu znajdzie kogoś, z kim będzie mógł się utożsamić.

Możemy prześledzić historie ludzi i ich losy w świecie post-zombie, czasem na kartach powieści ich ścieżki się krzyżują.
Czy ludziom uda się przetrwać? Czy jest jeszcze nadzieja? I czy ludzie muszą uważać tylko na zombie? A co z ludźmi, którzy stracili wszystkie moralne bariery podczas apokalipsy?

Kolejną rzeczą, która mnie tu zachwyciła to różne perspektywy czasowe. Na przestrzeni dekady możemy zobaczyć, jak zmienili się ludzie. Jak sobie radzą w zzombifikowanym świecie i czy zombie się zmieniają?

Opisy nowej rzeczywistości są mroczne, wypełnione przez chaos i zamieszki. Rozpadający się świat, wszechobecne wybuchy w pewnym momencie zastąpione przez martwą ciszę. Pustka i spopielone kikuty miast. Jest ponuro i przygnębiająco.

Ta książka skłania do wielu refleksji, które długo rezonują w głowie. Tu wady współczesnego życia są uwypuklone. Ten chory, konsumpcyjny pęd za posiadaniem wszystkiego... Co, gdy to wszystko runie, w jednej chwili? Czy zzombifikowani pamiętający jeszcze ostatnie odruchy żywego ciała wciąż będą bezmyślnie klikać w swoje telefony?

Czy nieumarli są potworami bezmyślnie kłapiącymi szczękami? Czy pamiętają coś ze świata sprzed przemiany? Czy zombie mają uczucia? Musicie przekonać się sami!😎Pierwszy raz mogłam się zmierzyć z perspektywą pojmowania świata przez żywe trupy! Zaparło mi dech! To było niesamowite przeżycie!

Poczucie bycia człowiekiem decyduje o naszej tożsamości. Ta książka odsłania gorzkie prawdy dotyczące ludzkiej natury. Czy zepsuta do szczętu ludzkość potrzebuje resetu? Czy na zgliszczach świata usłanego krwawym dywanem może narodzić się coś nowego, dobrego?

To jedna z najbardziej niesamowitych, przerażających i dziwnie realistycznych historii! Zdecydowanie najlepsza książka o zombie jaką czytałam!
Po prostu ją uwielbiam!🧟

#współpracabarterowa

Zapraszam fanów zombiaków! Oto monumentalna i wręcz epicka księga, która Was zachwyci! "Żywe trupy" George'a A. Romero i Daniela Krausa.

Przyznam się, że z początku widok owej książki mnie przerażał, prawie 900 stron! I wiecie, co? Przepadłam na samym wstę...

Rozwiń

Zwiń